autumn trends 2016 with... EFVVA/ positive attitude

Nastawienie - to dla mnie słowo-klucz, jeśli chodzi o edukację chłopaków. Wiem, że targają Wami te same lęki co mną, macie te same wątpliwości (przypominam POST sprzed dwóch lat, który narobił wtedy trochę zamieszania, a jednak niewiele się od tego czasu zmieniło oraz najnowszy z początku tego roku) i marzycie o spokoju ducha, odprowadzając Wasze dzieci codziennie do placówek, obojętnie - publicznych czy prywatnych.

Jak Niedźwiadek odnalazł się wśród rówieśników? Czy lubi swoje panie? Czy leżakuje? Czy J.J. dobrze sobie radzi? Czy chętnie odrabia lekcje? Czy ma ich bardzo dużo? Pytacie mnie o różne aspekty, które Was niepokoją i cieszę się, kiedy mogę pomóc, albo chociaż podpowiedzieć jakieś sprawdzone rozwiązanie.

W większości przypadków działa to tak, że dziecko wyczuwa nasze obawy (nawet te, których wydaje nam się, że nie wyraziliśmy!) i przejmuje je jako swoje własne, "zaraża się" nastawieniem, a także stosunkiem do nauczyciela, systemu oceniania i organizacji zajęć. Stąd mam poczucie (i odrobinę pewności po rozmowach z mądrzejszymi ode mnie, w tym psychologami), że kluczową kwestią jest to, w jaki sposób JA mówię o szkole czy przedszkolu, o paniach i o zadaniach, ale przede wszystkim chyba o tym, CZEGO - zwłaszcza od J.J.'a - tak naprawdę oczekuję.
Tak, dobrze czytacie: skupiam się właśnie na tym, czego ja jako mama oczekuję od mojego syna, nie na tym, czego oczekuje pani - to jest dla mnie kwestia trzeciorzędna.
Jedno z moich ulubionych powiedzonek brzmi:

dziecko ma wyjść ze szkoły nauczone, szczęśliwe to ma wyjść z domu.
Oczywiście jedno nie wyklucza drugiego, ale - moim zdaniem - właściwie szereguje priorytety.

1. NADAJ SENS
Kiedy J.J. marudzi, że szlaczki go nudzą, tłumaczę mu, PO CO je tyle razy rysuje, że dzięki powtarzaniu czegoś wielokrotnie, łatwiej mu będzie daną rzecz zapamiętać, pokazuję mu, jak pracuje ręka, wskazuję te ładnie napisane litery i dla porównania te gorzej, żeby sam widział, jakie robi postępy - to skuteczny motywator. Odrabiając z nim (UWAGA: "z nim", nie "za niego"!) lekcje (a nie ma ich nigdy więcej niż na kwadrans pracy w domu), zwracam uwagę na to, jakie ciekawe są zadania. Czasem na wyrost (wow!, ale to super!, o ja!). A jeśli rzeczywiście nie są zbyt porywające, mówię coś w stylu: "O, zobacz, to będzie dla ciebie bułka z masłem!" i J.J. chętnie mi udowadnia, że faktycznie to dla niego łatwizna.
 

2. BĄDŹ CIEKAWY (nie tylko tematu lekcji)
Pozytywne nastawienie można też osiągnąć, wprowadzając drobne zmiany w codziennie poruszane kwestie, np. zapytać:
* co fajnego robiliście dziś w szkole?
* dowiedziałeś się czegoś nowego? opowiesz mi o tym?
* wszyscy koledzy poradzili sobie z tym zadaniem? (wtedy opowiada o kolegach, co jest dla niego znacznie ciekawsze niż mówienie o szkole)
* widziałam, że dziś na obiad była twoja ulubiona zupa, wziąłeś dokładkę? (mówienie o kolegach, jedzeniu, kolejce po tosty do sklepiku, nowym boisku itp. jest naprawdę bardzo potrzebne, bo sprawia, że szkoła staje się przyjaznym miejscem, a przebywanie w niej nie sprowadza się wyłącznie do nauki)
* jaki humor miała dzisiaj pani? ostatnio chorowało jej dziecko, myślisz, że już u niej w porządku? (empatyzowanie z nauczycielką to doskonały sposób na adaptację w szkole i jednocześnie na skuteczność nauki - dzieci chętniej, łatwiej przyswajają wiedzę od kogoś, kogo lubią)

3. MÓW DOBRZE O NAUCZYCIELACH

O pani mówię też, że jest po to, żeby POMAGAĆ, odpowiadać, podpowiadać, tłumaczyć. Postrzeganie jej w takiej roli minimalizuje strach dziecka przed ewentualną "karą" ze strony nauczyciela. Jako "kara" rozumiem tu zwrócenie uwagi czy wystawienie oceny.

4. ZDEJMIJ PRESJĘ Z OCEN
No, właśnie: oceny!
Płachta na byka i odwieczny straszak. Co z nimi?! J.J.-owi powtarzam, że wcale mnie nie interesują, że nie jest ważne, czy dostanie 5 czy 2, że te cyfry są tylko po to, żeby wiedzieć, ile trzeba jeszcze nad czymś pracować, krócej lub dłużej. Od razu zaznaczę, że są to rozmowy na wyrost, bo J.J. dostaje oceny cyfrowe i opisowe jedynie w Librusie, wyłącznie do wiadomości rodziców i tak ma być aż do IV klasy. Oceny są więc naprawdę wskazówką dla rodziców, informacją, jak dziecko sobie radzi z danym zakresem, i tyle. To ja - o ile uznam to za potrzebne - mówię mu, że np. pani się bardzo podobało, jak ładnie nauczył się wiersza na pamięć albo opowiadał o sobie po angielsku.
Jednocześnie przypominam mu zawsze, że najważniejsze jest to, żeby się starał, chciał i próbował. Przede wszystkim próbował. Tu przytoczę Wam jeszcze jedno z moich ulubionych powiedzonek: "Pewnie, że może ci się to nie udać, ale jak nie spróbujesz, to już się na 100% nie udało." Strach przed porażką to słaba strona J.J.'a, więc żeby nad nią pracował, posłaliśmy go w tym roku na zajęcia dodatkowe, na których robi eksperymenty naukowe. W ten sposób niejako musi próbować, i w dodatku jest to dla niego szalenie interesujące doświadczenie.

5. BĄDŹ NAJLEPSZĄ "SZKOŁĄ"

Ani przedszkole, ani szkoła nie zwalniają mnie z bycia mamą, najważniejszą w życiu wychowawczynią i drogowskazem dla chłopaków. Jestem o tym przekonana i traktuję to zadanie bardzo serio, może dlatego rola tych placówek w ich życiu marginalizuje się również w mojej głowie. Traktuję je jako dodatek do mnie, nie siebie jako dodatek do nich. W ten sposób odrzucam związaną z nimi presję i mam nadzieję, że chłopcy to czują.

Pamiętacie o Wielkiej Akcji Rabatowej? Nie zapomniałam o niej. Dzisiaj mam dla was KOD ZNIŻKOWY na zakupy najnowszej kolekcji wybitnej marki EFVVA. Brzmi on: Batman i daje aż 20% rabatu. Ubrania Efvvy są prawdziwą inspiracją, widać w nich miłość do sztuki i do dzieci, zachęcają do kreatywnych zabaw i poszukiwań. Niedźwiadek uwielbia swoją batmańską bluzę, co widać niemal na każdym zdjęciu, z kolei ja uwielbiam obrazy Chagalla, więc wykorzystałam okazję, żeby opowiedzieć o nich J.J.-owi, gdyby ktoś go zapytał, co ma tam namalowane.

Niedźwiadek:

bluza - Efvva

spodnie - Kółko i Krzyżyk

czapa - Pan Pantaloni

J.J.:

bluza - Efvva

spodnie - Reserved

czapa - Pan Pantaloni

Poniżej kilka zdjęć z domowej produkcji lasu w słoiku. Gorąco Wam polecam taką zabawę. To świetna okazja, żeby poobserwować także te gatunki roślin, od których zwykle każemy się dzieciom trzymać z daleka, np. muchomora czy owoce cisu.

#budujemylas