breakfast strategies

Kiedy pisałam pierwszy post o śniadaniach do szkoły, nie wiedziałam jeszcze, że J.J. będzie jadł w szkole pełny obiad. Fakt ten z automatu zmniejszył pokaźność posiłków, które mu początkowo szykowałam. Kolejną niespodzianką była niemal codzienna porcja warzyw lub owoców, którą dzieciaki dostają od wychowawczyni. Wymagało to podpisania zbiorowej zgody przez wszystkich rodziców w grupie, ale - jak łatwo się domyślić - nie stanowiło to żadnego problemu. Teraz więc co najmniej trzy razy w tygodniu J.J. dostaje do śniadania lub podwieczorku dodatkowo gruszkę, śliwkę, brzoskwinię, kalarepkę itp. W efekcie moja kulinarna twórczość zaczęła się ograniczać do kanapki, a z racji tego, że J.J. nie zje niczego zbyt udziwnionego - pola do popisu raczej nie mam ;) Inaczej wygląda kwestia przekąsek/słodyczy - tu wciąż eksplorujemy. Co to znaczy? Że czytam etykiety :) Powiem banał: ale są ciastka i ciastka (zresztą parówki i parówki też - te ze zdjęcia poniżej mają aż 93% mięsa, reszta to woda i sól). Jedne zawierają kwasy sztucznie utwardzane i niebezpieczne dla zdrowia, a przy tym tonę cukru, inne są dosłodzone miodem i powstają z naturalnie twardego tłuszczu palmowego lub kokosowego. Pan Mąż śmieje się ze mnie, że zostałam już etykietowym detektywem, ale do tej pory w naszym domu królowały orzechy, galaretka i od święta coś kinder-kowatego, więc tak naprawdę nie wiedziałam dotąd zbyt wiele o tego typu przekąskach. Nie świruję jednak. Próbowałam batoników i figo-barów z działu "eko", ale większość z nich J.J.-owi kompletnie nie smakuje. W ciągu dnia nie je też (i nie pije) zbyt wielu słodzonych lub solonych produktów, bym musiała go w tej kwestii szczególnie ograniczać. Staram się być rozsądna i wierna zasadzie, że wszystko z umiarem. 

Tak-tak-tak, dobrze widzicie: tu bułka z pestkami dyni (w środku pasztet od babci :)). Zazwyczaj J.J. nawet nie tyka ziarnistego pieczywa, ale dynię i mak jako posypkę toleruje, i to nawet mimo tego, że kiedy wyjął tę kanapkę ze śniadaniówki, koledzy zareagowali zbiorowym zdegustowaniem. Za to żelkami z soku z granatu poczęstowali się chętnie ;) Lizak jest z kolei z naturalnego soku z kokosa i smakuje wybornie, ale nie jest najlepszym pomysłem jako dodatek do szkoły, bo... za długo się go je. Za to w drodze powrotnej do domu sprawdził się super. W sreberku jest rybka-żelek z omega-3. Od pierwszych chłodów daję po jednej i J.J.-owi, i Niedźwiadkowi codziennie do śniadania lub obiadu. Sok ze zdjęcia to chyba moje odkrycie roku. Same owoce i warzywa plus woda, zero dodatków i jeszcze kosztuje - nie uwierzycie - 90 groszy! :)  

Parówki - temat tabu w parentingach ;) Pisałam o nich powyżej. J.J. zjada je raz na dwa-trzy tygodnie. Do szkoły dostał je w kanapce, oczywiście :) Karmelki z maślanki - uwielbiam. Są do dostania w Lidlu. Podobnie jak te mleczne kanapki. Znacznie mniej słodkie i z lepszej jakości składnikami niż wiecie-które. Z Lidlowych przekąsek lubię też twarożek w batoniku, ale J.J. kategorycznie odmówił jedzenia go. Cóż, smakuje jak twarożek...

Pizzerka z naszej lokalnej piekarni. Świeża i bez spulchniaczy. Ta była z ananasem i została zjedzona w 2/3. J.J. woli z samym serem. Fajne rozwiązanie także w sytuacji awaryjnej, np. kiedy wiem, że będę całą noc pisać artykuł i nie wstanę dość wcześnie, żeby zrobić kanapkę.

O ciasteczkach wielozbożowych pisałam wyżej: wybór jest ogromny, czytajcie skład. Naprawdę bardzo się między sobą różnią. Ja lubię Carrefourowe i Galicyjski Młyn, ale jest jeszcze kilka fajnych opcji. 

Dziwna sprawa z musem owocowym: w domu J.J.-owi smakuje, w szkole już nie. Nie mam pojęcia dlaczego. On też nie ;) Póki co rezygnujemy jednak z tego dodatku. Co do mleczka sojowego: raz w miesiącu, a nawet raz na dwa miesiące wystarczy. Soja nie jest aż tak zdrowa, jak się wydaje, a ponadto jest obecnie niemal we wszystkim, co jemy. 

Podwieczorek w wersji Zła Matka ;) Takiego posiłku J.J. jeszcze nie dostał, ale zaproponował na próbę, w jeden z tych dni, kiedy idzie na popołudnie. Wydaje mi się, że same biszkopty i serek to za mało, ale jeśli się uprze, będzie się też musiał sam przekonać. 

Sok ze zdjęcia wypiłam ja :) J.J. po namyśle zastąpił go swoją ulubioną wodą.