home

Jest pierwsza w nocy. Właśnie wyszłam z kąpieli. Długiej, ciepłej, z pachnącą pianą, branej w świetle choinkowych lampek, które od wczoraj zastępują nam łazienkowy halogen. Nie, nie zepsuł się. Robimy nastrój. Chyba nigdy się nie polubię z prysznicem, nawet kiedy już doczekamy się nowego domu i takiego udogodnienia. Będę się upierać przy wannie. 

Przy zasłonach, i przy kanapach z Ikei, i przy dziesiątkach zdjęć. Chociaż właśnie sobie po raz setny przypominam, że znów nie znalazłam czasu na wybranie tych kilku najfajniejszych do wywołania z mijającego roku. Ale znajdę na to czas. Na pewno. 

Wczoraj byłam kłębkiem nerwów. Chory Niedźwiadek marudził z byle powodu, a ja miałam do napisania dwa artykuły na cito. Bałam się, że nie zdążę. Zdążyłam. Skończyłam o 3.20 w nocy, ale zdążyłam. Za to dziś nadrabiałam wczorajszą złość, siedząc z Niedźwiadkiem na dywanie w salonie i budując wielkie prywatne zoo z Duplo. Takie z ruchomą kładką dla małych lwiątek, wybiegiem dla strusia, karuzelą dla słonia i... z monitoringiem. Ja budowałam, a Niedźwiadek przywoził swoim polarnym braciom ryby... koparką. 

Patrzę teraz na to zoo i się uśmiecham. W pokoju jest dość ciemno. Jedyne światło to to z monitora i z zielonych lampek, okręconych wokół choinki, którą J.J. zrobił z Panem Mężem dwa dni temu: z kartonowej rury, udającej teraz pień drzewa i rolek papieru ksero, udających gałązki. Na choince wiszą bombki i łańcuch z kolorowych pasków papieru. Pamiętacie te łańcuchy z zajęć plastycznych w szkole? Robiliśmy je co roku. Całość wieńczy wielka papierowa gwiazda. 

Choinka stoi na stole, a pod stołem... śpi J.J. Taką miał fantazję, więc wyciągnęliśmy materac z jego łóżka i przyciągnęliśmy pod stół. Ledwo go tam wepchnęłam na szerokość, ale udało się. Na długość wystaje co prawda ponad połowa, ale jest to ta połowa z nogami, więc można uznać, że się śpi pod stołem. W każdym razie J.J. tak uznał i był przeszczęśliwy.

Jest 1:30. Może to grudzień, a może się starzeję, ale coraz mniej mi potrzeba do szczęścia. No, tak, tego domu nowego. Nie z siana i patyków, ale z cegły. Budynku. Ale to jest TYLKO tyle, nie AŻ, bo AŻ - ten DOM: ten z miłości, z ciepłej kąpieli, z zapachu herbaty z miodem albo kaszki ryżowej z żurawiną, z hałasu i wybuchających co pięć sekund dziecięcych awantur, z tych klocków i twórczego recyclingu, z tego spania prawie pod stołem - ten DOM już mam, i to jest najwspanialsza rzecz-nierzecz na świecie.

Niedźwiadek:

bluzka - Zara

spodnie - Kidsmuse

kurtka - Urban Rascals

szara czapka - Czesiociuch

czarna czapka - babcia

malinowa arafatka - no name

szalik - sh

rękawiczki - Pepco

buty - Timberland

trampki - Coccodrillo

J.J.:

bluza - Kidsmuse

spodnie - Nosweet

parka - Zara

czapka - moja

arafatka - no name

rękawiczki - F&F

buty - CCC